Jo en Alice vinden het moeilijk om dingen weg te gooien. Ze zijn tevreden met hun bestaan te midden van dozen, zakken en allerlei los spul. Hun huizen zijn een veilig rustpunt waar ze hun oude dag en het verleden beleven, de grote boze buitenwereld hoeft zich daar niet mee te bemoeien. Die houden ze zoveel mogelijk op afstand. De Gemeente ziet dat anders, die heeft van de twee bejaarden een dossier gemaakt omdat ze rommel maken en daarmee de regels overtreden. Drie ambtenaren moeten orde op zaken stellen, keurig binnen de kaders van de geldende procedures. Het leven binnen die uitvoerende dienst is in wezen heel simpel: dit zijn de regels; dat daar is jouw gebied, dit het mijne; wel mijn taak, niet mijn taak; dit is werk en dat privé. Maar dan dringt een buitenstaander het ambtelijk domein binnen.
Martijn Bakker(1956) is jurist en historicus. Dit is zijn eerste roman.
